Quilotoa loop (deel 1)

Op vrijdag 9 oktober nemen we vanuit Latacunga de bus naar Zumbahua, onze eerste stopplaats op de Quilotoa loop. Dit stukje natuur is redelijk ongerept, en net daarom nog zo mooi. Later plaatsen we ook foto's op de blog zodat jullie er een idee van kunnen krijgen, want beschrijven is nogal moeilijk.

Zumbahua dus, geen exotische dans hier, maar back to basic. Een hostel zonder warm water in een dorpje zonder ander toeristen. Behalve dan de drie Nederlanders die ook al op de bus zaten. Een bus waar ook nog redelijk wat over te vertellen valt. Een circusbus noem ik ze. Boven langs de rand gordijntjes van zo´n 25cm, felle kleurtjes aan binnen- en buitenkant, het dak volgestouwd met bagage (dus ook onze grote rugzakken), kippen en een kast. Gelukkig waren wij drie kwartier op voorhand in het busstation, zo hadden we nog een zetel om de 2 uur durende busrit uit te zitten. Samen met een 40-tal welriekende indígenas komen we aan in Zumbahua. We kunnen er iets eten tussen de locals in een klein restaurantje, opnieuw 'caldo' soep met een stuk bot in, en kip met rijst, en gaan nog een frisse neus halen tijdens een korte wandeling. Op het bergpadje genieten we van het mooie uitzicht en passeren we opnieuw heel wat indígenas.

We moeten vroeg gaan slapen want de volgende dag begint om 5u de markt. Door de hoogte hebben we voor het eerst ook onze slaapzak nodig (dankje Hanne) want 't is nogal frisjes in de kamer.

Als ontbijt vinden we op de markt iets dat op oliebollen lijkt, maar dan langer en platter. Nog wat bananen en we kunnen er tegenaan voor de volgende etappe in de Quilotoa loop, bestemming Quilotoa dorp vandaag.

De bus passeert pas na de middag, dus gooien we ons gerief in een camioneta en kruipen we mee in de laadbak voor een hobbelige rit van 14km. Doordat zaterdag marktdag is, worden alle autootjes ingezet om de plaatselijke bevolking tot in Zumbahua te brengen en ook samen met de boodschappen terug thuis, in de meest afgelegen stulpjes, af te zetten.

Vlak bij de Laguna Quilotoa, een prachtig kratermeer, verblijven we op 3800m in een, opnieuw basic, hostel van een vriendelijke indígena familie. Voor $10 pp krijgen we een typisch avondmaal (jawel, soep en kip met rijst), overnachting en ontbijt. Diezelfde dag nog hebben we de tijd om vanop de rand van de krater zo'n 300m af te dalen naar het meer. Een steil, zeer steil, stoffig padje tussen de rotsen, kloven en zandsteen. Om terug boven te geraken kiest Ilse de comfortabele oplossing van de 8-jarige Luís die z'n muilezel voor $5 ter beschikking stelt. Oli klautert zich in het zweet terug naar de rand van de krater.