Over Maya's en een beetje Brugge

't Is al even geleden sinds ons vorig blogbericht, en dat heeft zo zijn reden. We hebben namelijk bitterweinig gedaan de laatste week. Maar al bij al toch wat te vertellen.

We waren in Copan gebleven. Een gezellig dorpje, waar we in de Belgische ViaVia logeerden. En ja, ze verkochten er Stella, Hoegaarden en Leffe, maar nee, we plooiden niet. We hielden vast aan de lokale SalvaVida of PortRoyal en het kon ons zeker smaken in dat warme weertje daar. De tropische buien namen we er met plezier bij, zo graag zelfs dat we al elke middag uitkeken naar die explosie van verfrissing en afkoeling. Een beetje vreemd he, Belgen die verlangen naar die dagelijkse regenbui?

Met het idee van een nakende verfrissing in ons acherhoofd, doolden we dan toch een hele voormiddag rond in de hitte van de ruines van de oude Mayastad Copan. Copan is de meest zuidoostelijke nederzetting geweest van het Mayarijk en zou ook een van de oudste zijn. Tussen 200 en 900 na christus noemen we de Klassieke periode, de glorietijd van de Maya's met heel wat kunst en cultuur die dat tot uiting bracht.
Verschillende tempels, maar vooral heel wat 'stelae' (daar gaan we weer...) stonden verspreid over de vindplaats. De stelae zijn een soort pilaren die op het einde van elke regeerperiode van een koning werden opgericht. Vooral Koning 18-Konijn en Rook-Jaguar bleken populair. En wat er in Copan zo opmerkelijk is aan al die beelden, zijn de fantastische inkervingen, mooie figuren, verhaallijnen en datumweergaves,... allemaal in steen gebeiteld.
In het museum zagen we dan nog eens een reproductie van zo'n tempel, volledig in het rood, geel en wit geschilderd. Man, dat was indrukwekkend!

Na Copan alweer de grens over naar Guatemala. Het ontzettend gezellige stadje Antigua ('oud', zo genoemd in de zin van oude, vroegere hoofdstad) doet ons een beetje denken aan het aangename Arequipa in Peru, maar vooral ook aan Brugge. Kasseistraatjes, heel veel toeristen, leuke souvenirs, dertien arisanale marktjes in een dozijn (waar we ons maar eens hebben laten gaan), vele cafeetjes en restaurantjes, mooie kleurrijke huizen, en wat een sfeer. Lokale bandjes die het centrale park doen dansen, en in het weekend ook de verkeersvrije straten opfleuren. We wilden hier bijna niet meer weg.

We zitten op zo'n 1500m hoogte en worden omringd door heel wat vulkanen. Hier vlakbij liggen de Agua, Acatenango en de Fuego vulkaan. Deze laatste zorgde zelfs voor een as-bui over de stad eerder deze week. Iets verderop liggen de Santiaguito vulkaan en de Pacaya. De eerste kwam in het nieuws door heel actief te wezen, en de tweede komt in ons dagboek omdat we die beklommen hebben. De Pacaya is ook nog actief en stuwt van tijd tot tijd een gloeiende massa lavastroom over haar flanken. En het is ook net die Pacaya die je als toerist kunt gaan bewandelen om die lava van heel dichtbij te kunnen zien. Al moesten wij ons tevreden stellen met vooral veel rook en gassen en enkele gloeiene stenen. Huh, de ene vulkaan die nu net goed actief moest zijn, liet het voor ons afweten, terwijl al die andere vulkanen zo hard van zich laten horen de laatste tijd.

We namen ook even de tijd om onze reisroute voor de laatste vier weken vorm te geven, te volgen op onze kaart. Onze thuiskomst is in zicht, en eerlijk, we kijken er af en toe wel al naar uit!