Patagonia rocks!

Patagonië is een waar paradijs en we krijgen er maar niet genoeg van. Na onze boottocht vorige week rond de gletsjers in El Calafate, hebben we voor het eerst op onze reis een retourtje geboekt: El Calafate - El Chaltén - El Calafate.

In het Nationaal Gletsjerpark ligt El Chaltén, een dorpje dat pas 25 jaar geleden is ontstaan. Behalve de twee hoofdwegen zijn de straten er nog niet geasfalteerd, zie je er geen gsm-masten en is er amper sprake van internetverbinding... enkele dagen back to nature dus. Al hadden we er wel een leuk hotelletje geboekt zodat we elke dag monter en fris waren voor een flinke wandeling. Meer dan 60 kilometers zorgden voor enkele extra centimeters kuitomtrek, prachtige uitzichten en een ongelooflijk frisse neus. Ook wel omdat we moesten afrekenen met sneeuw- en hagelstormen, bakken regen en die oh zo sterke Patagonische wind. We zagen er gletsjers, uiteraard, en ook het Fitz Roy massief. De Poincenot, Saint-Exupéry en Fitz Roy pieken zaten grotendeels in de wolken, maar bij ons vertrek de laatste dag was het schitterend weer met staalblauwe lucht, zodat we toch een idee hadden rond welke bergtoppen we zoal hadden gestapt. Vreemd voor ons was dat de meeste pieken met sneeuw bedekt waren, ook al zaten wij op zeeniveau, is het hier volop zomer en is de hoogste top nog geen 3500m.

Terug in El Calafate waren we nog steeds niet verzadigd door die gletsjers en deden we op de Perito Moreno gletsjer een mini-trekking. Na de bus-, boot- en wandelfase mochten we ijzeren pinnen onder onze bergschoenen binden om op het ijs een leuke wandeling te maken. Over diepblauwe kloven, langs blinkend wittte ijsmuren en vooral bovenop een ijsmassa van zo'n 250km2. Dat was toch om even bij stil te staan.

Net over de grens na El Calafate bevindt zich in Chili opnieuw een Natuurpark: Torres del Paine. Nog meer bergen, rotsen en meren. Maar nog steeds even adembenemend. Al moesten we weer even geluk hebben om tussen de wolken door de fameuze 'torres' of pieken te zien. Enkele korte wandelingetjes waren voor ons iets van niets. We zagen wel guanaco's (een vierde lamasoort na de lama, alpaca en vicuña) en enkele Andescondors (diezelfde soort als in Perú, de Andesbergen lopen uit tot in het zuiden van Patagonië en Vuurland).
Na dit dagje puur natuur belandden we in Puerto Natales. Een havenstadje aan de Chileense fjorden. Vanavond schepen we hier in voor een vierdaags vaaravontuur door de kanalen van Patagonië.

Aan onze reisblog willen we voortaan ook een kleine muzikale noot toevoegen. We hebben hier een mp3-speler op zak met eigen muziek van thuis. Voor die momenten dat de mijmeringen komen bovendrijven... Maar goed, in bepaalde periodes hebben we ook ons favoriete liedje dat samenhangt met wat we doen, waar we zijn of wat we voelen. 'Ik wil de wereld zien' van Johan Verminnen, of David Getha passeerden al de revue. Tijdens onze laatste dagen in Argentinië was het 'De tango van het bl*te kontje' van Toon Hermans dat we vrolijk in ons achterhoofd hoorden weerklinken.